انتخابات درست در کلام استاد فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

-
عکس های پرتره فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی KOZAOm

انتخابات درست و سازنده، نخستین داروی دردهای یک سرزمین است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

انتخابات آزاد، دشمن هیچ یک از باورهای مردمی نیست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

انتخابات آزاد، تنها راهکار ادامه ماندگاری یک دودمان سیاسی است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

انتخابات، مکان شعبده بازی دیوان سالاران نیست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

کوچک کنندگان انتخابات، با ریشه آن دشمن هستند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

آدمیانی که انتخابات نیک را بی ارزش می انگارند و آنانی که دانسته بازیگر انتخابات نادرست می شوند، هر دو به یک اندازه به سرزمین خویش پشت کرده اند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

احزاب ، نامزدهایی را وارد گردونه انتخابات کنند ، که در آینده ، موجب سرافکندگی و شرمساریشان نشوند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

در کشوری که احزاب و گروه های سیاسی مردمی وجود ندارند، انتخابات هر بار، بیشتر از پیش، به پلشتی می گراید. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
عکس فیلسوف - پوستر های بسیار زیبا برای دوستداران فلسفه اُرُدیسم Orodism KOZKLm


مردم در هنگام انتخابات، باید بیش از هر چیز دنبال برنامه های پیشنهادی احزاب سیاسی باشند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

هنگام انتخابات، احزاب اعتبار خویش را برای تضمین انجام وعده های نامزدهایشان در میان افکار عمومی به گرو می گذارند. حال آنکه نامزدهای مستقل انتخابات وامدار و متعهد به هیچ کجا نیستند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

احزاب و گروه های سیاسی حداقل دو سال پیش از انتخابات ، باید نامزدهای خود را به مردم معرفی نمایند تا همگان ، زمان لازم برای ارزیابی رفتارها و برنامه های آنان را داشته باشند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

سایت داستان های کوتاه : حکایتی از ناصر خسرو

-
ناصر خسرو قبادیانی بسوی باختر ایران روان بود. شبی میهمان شبانی شد در روستای کوچکی در نزدیکی سنندج. نیمه های شب صدای فریاد و ناله شنید. برخاست و از خانه بیرون آمد. صدای فریاد و نالههای دلخراش و سوزناک از بالای کوه به گوش میرسید. مبهوت فریادها و ناله ها بود که شبان دست بر شانه اش گذاشت و گفت: این صداها از آن مردیست که همسر و فرزند خویش را از دست داده، این مرد پس از چندی جستجو در غاری بر فراز کوه ماندگار شد هر از گاهی شبها ناله هایش را میشنویم. چون در بین ما نیست همین فریادها به ما میگوید که هنوز زنده است و از این روی خوشحال میشویم که نفس میکشد. ناصر خسرو گفت: میخواهم به پیش آن مرد روم. مرد گفت: بگذار مشعلی بیاورم و او را از شیار کوه بالا برد. ناصر خسرو در آستانه غاری ژرف و در زیر نور مهتاب مردی را دید که بر تخته سنگی نشسته و با دو دست خویش صورتش را پنهان نموده بود. مرد به آن دو گفت از جان من چه میخواهید؟ بگذارید با درد خود بسوزم و بسازم. ناصر خسرو گفت: من عاشقم این عشق مرا به سفری طول دراز فرا خوانده، اگر عاشقی همراه من شو. چون در سفر گمشده خویش را باز یابی. دیدن آدمهای
بیشتر بخوانيد

مریلین مونرو کجا و آلبرت اینشتین کجا !!!

-
تصویر
شاید شما هم این داستان را شنیده باشید : می گویند "مریلین مونرو " یک وقتی نامه ای نوشت به " آلبرت اینشتین " که فکرش را بکن که اگر من و تو ازدواج کنیم بچه ها یمان با زیبایی من و هوش و نبوغ تو چه محشری می شوند ! آقای " اینشتین " هم نوشت : ممنون از این همه لطف و دست و دلبازی خانم . واقعا هم که چه غوغایی می شود ! ولی این یک روی سکه است . فکرش را بکنید که اگر قضیه بر عکس شود چه رسوایی بزرگی بر پا می شود ! حالا چند نکته در مورد دروغ پردازی نوشته بالا : - وقتی "مریلین مونرو" بدنیا آمد "آلبرت انیشتین" ۴۷ سال داشت ! - "مریلین مونرو" که از ۹ سالگی در یتیم خانه زندگی می کرد در ۱۶ سالگی در اوج فقر و تنهایی برای فرار از یتیم خانه با یک کارگر کارخانه بنام "گریس مک کی" در لس آنجلس ازدواج کرد . این در حالیست که در این زمان آلبرت انیشتین ۶۳ سال داشت !!! واقعیت و رازی در بین است و آن راز این است که صهیونیست ها همیشه سعی می کنند دانشمندان یهودی را تا سر حد پیامبری ! بالا ببرند . متاسفانه عوام گرفتار افکار پوچ و حاشیه ها می شوند
بیشتر بخوانيد

تارنگار خسرو گلسرخی - پاردوکس ارد بزرگ و خسرو گلسرخی

-
تصویر
همه ما می دانیم که همیشه ارزش آدمها متفاوت بوده و هست انسانها بر اساس معیارهای مختلف دارای جایگاه و شان متفاوتی هستند . از دیرباز بسیاری از حکما و اندیشمندان در تایید و نفی این نابرابری سخن ها گفته اند . اما خسرو گلسرخی این روند را بیداد می داند و ناله سر می دهد . حتما این شعر را به یاد دارید : معلم پای تخته داد میزد صورتش از خشم گلگون بود و دستانش به زیر پوششی از گرد پنهان بود ولی آخر کلاسیها لواشک بین خود تقسیم می کردند وآن یکی در گوشه‌ای دیگر «جوانان» را ورق می زد. برای اینکه بیخود های‌و هو می کرد و با آن شور بی‌پایان تساویهای جبری را نشان می‌داد با خطی خوانا بروی تخته‌ای کز ظلمتی تاریک غمگین بود تساوی را چنین بنوشت : یک با یک برابر است از میان جمع شاگردان یکی‌برخاست همیشه یک نفر باید بپاخیزد... به آرامی سخن سر داد: تساوی اشتباهی فاحش و محض است نگاه بچه‌ها ناگه به یک سو خیره گشت و معلم مات بر جا ماند و او پرسید: اگر یک فرد انسان، واحد یک بود آیا یک با یک برابر بود؟ سکوت مده و شی بود و سوالی سخت معلم خشمگین فریاد زد آری برابر بود و او با پوزخندی گفت: اگر یک ف
بیشتر بخوانيد