lovely message از وبلاگ خصوصی

-


سوت و کوره خونه وقتی سایه تو رو سرم نیست
نده آزارم که دیگه طاقتی تو این تنم نیست


اي ماهواره اميد
آيا در گستره مدار زمين ، نشاني از اميد گمگشته ما نيافتي ؟
اگر او را ديدي سلامش رسان و بگو : اي عزيز ، به خاک افتادگان منتظرند ...

يادته واست جون ميسپردم ، الکي تو آغوشت ميمردم ؟
ولي تو فقط يه دفعه مردي ، که بگي ديگه بازي رو بردم !

 

هيچ باراني جاي پاي تو را از کوچه قلب و خاطرم نخواهد شست ...


عشق آلوچه نیست که بهش نمک بزنی
دختر یا پسر همسایه نیست که بهش چشمک بزنی
غذا نیست که بهش ناخونک بزنی
رفیق نیست که بهش کلک بزنی
عشق مقدسه که باید پیشش زانو بزنی ...

سر كلاس پاي تخته ، با يه تيپ شلخته ، با خط بد نوشتم ، زندگي بي تو سخته !!

 

زير اين سقف كبود . زير اين شعله سنگين سكوت . اگر از ياد تو يادي نكنم ، تك و تنها به خدا مي سوزم...  ،

يه بوس ليمو شيريني برات فرستادم ، عزيزم بگيرش تا تلخ نشده ...!


گرچه دوست نمي خرد مارا به ريالي  ، ولي نفروشم تار مويش به جهاني

جزيره دلم را براي آمدنت چراغاني كردم ، اما باز هم بهانه آوردي و گفتي از آب مي ترسم

كوه چون سنگ بود تنها شد يا چون تنها بود سنگ شد...
من كه نه سنگ بودم نه كوه . پس چرا تنها شدم ؟


مثل كبريت كشيدن در باد ديدنت دشوار است !
من كه به معجزه عشق ايمان دارم . مي كشم آخرين دانه كبريتم را در باد. هر چه بادا باد !

تاتواني رفع غم از چهره غمناك كن . د رجهان گرياندن آسان است ، اشكي پاك كن ..

 


من که از یاد تمام آشنایان رفته ام ٬ وای بر من گر تو هم روزی فراموشم کنی ...


آوای باد انگار آوای خشک سالیست / دنیا به این بزرگی یک کوزه سفالیست
باید که عشق ورزید ٬ باید که مهربان بود / زیرا که زنده بودن هر لحظه احتمالیست ...

همیشه از شکستن دو چیز بترس
۱. دلی که دوست داره
۲. دلی که همیشه به یادته

منو به عنوان یک دوست به کدامیک از از اینها نسبت میدی ؟

ماه / آسمان / یخ / شن و ماسه / آتش / جاده / آب

جواب:

ماه : کسی که مشکلاتت رو باهاش در میون میزاری
آسمون : کسی که بیشتر از همه دوسش داری
یخ : شخصی که بیشتر از همه دلت براش تنگ میشه
شن و ماسه : کسی که برات بی اهمیته
آتش : کسی که دوست داری دوستت داشته باشه
جاده : کسی که ازش متنفری
آب : کسی که نیمه تو هستش . . .

خدا کند که بدانی که چقدر محتاج است ٬ نگاه خسته من به دعای چشمانت
تو هیچ وقت از پس صبر من بر نمیآئی در انتظار ٬ چه خالیست جای چشمانت . . .

تا حالا شده شوخی شوخی به چشام نگاه کنی تا بفهمی جدی جدی دوست دارم ؟

آتشی که عشق روشن می کند بسیار بیشتر از سردی و خاموشی ای است که تنفر به بار می آورد


زندگی قصه تلخیست که از آغاز است
بس که آزرده شدم چشم به پایان دارم . . .

دلم در هر تپش ۱۰۰ بار آواز تو را میخواند ٬ نمیدانم تو هم یاد دل ما میکنی یا نه ؟


سلامی به گرمي آش رشته، كه روش با پيازداغ نوشته:
"دوست دارم فرشته "

آينده جوانان را از روي خواسته ها ، و گفتار ساده اشان ، مي توان پي برد ، نپنداريم که ميزان دارايي و يا امکانات آنها ، دليلي بر پيروزي و شکست آنهاست ، تنها مهم خواسته و آرزوي آنهاست

کسي که مي ماند و نمي پرد به يک راز بزرگ آگاه گشته و آن فلسفه پرواز است. اُرد بزرگ

شيشه ها شكستنيست
زندگي گذشتنيست
اين فقط محبت است كه هميشه ماندنيست


بهترین پیروزی ، پیروزی بر نفس است ، ما با عوض کردن خود می توانیم تمام زندگی و گرایش های اطرافیان خود را به سادگی عوض کنیم

اشک بهترين پديده ي دنياست ولي تا زيباترين چيز ها رو از انسان نگيره خودشو تقديم نميکنه


اگه خرابی خرابتم
اگه مستی شرابتم
اگه هستی کنارتم
اگه نیستی بیادتم

با رفیقان می نشینی از غریبان یاد کن
این دل بشکسته را هم با پیامی شاد کن

ماخذ : http://ismailjan.blogfa.com/post-3.aspx






نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

*آدمی*

-
تصویر
بعُد سوم (آرمان نامه ارد بزرگ) فر گرد *آدمی* ● بعُد سوم آرمان نامه ارد بزرگ● ●فرگردآدمی● در دنیائی که خداونددراختیاربشروآدمی,این "اشرف مخلوقات"قرارداده است همواره براین امر تاکید داشته,است که خودسازی «آدمی» امری واجب براوست تادرجلای اندیشه,وروح خودتوانائی بهتر ساختن دنیائی راداشته باشد که خداونددرحد کمال,هرآنچه,راکه نیاز موجودات زنده روی آن بوده است دراختیارهمگان قرارداده است حال آنکه آدمی,درراه زندگی خودازخوب وبد بودنهای زندگی هریک خصلتی ورفتاروعادتی,راپذیرفته,وهریک بسوی,راه وبیراهه روان گشته اند وزحمات بسیاری,از بزرگان,وعالمین وفیلسوفان,واندیشمندان,وسرآمدان عالم بشری بایاری وخدمت,این بزرگان علوم به منطقه ی اوجی رسیده است که,آدمی میتواندبراحتی زندگی خوبی رادارا باشدکه درجامعه ای رشدکرده,ازانواع علوم بوده,وبا پرورش خودودرنتیجه,ازدیاد افرادتربیت شده,وآموزش دیده ورشد کرده دردنیای علمی زندگی کندکه درآن همگان درخدمت خود وزندگی ودنیا وبشریت خدمتگزارباشند بارهانوشته ام که رشد فرهنگی واجتماعی وعلمی انسانها در بیشترین, جوامع مطرح وپیشرفته دنیاهمواره بااتکابه رش
بیشتر بخوانيد

سایت داستان های کوتاه : حکایتی از ناصر خسرو

-
ناصر خسرو قبادیانی بسوی باختر ایران روان بود. شبی میهمان شبانی شد در روستای کوچکی در نزدیکی سنندج. نیمه های شب صدای فریاد و ناله شنید. برخاست و از خانه بیرون آمد. صدای فریاد و نالههای دلخراش و سوزناک از بالای کوه به گوش میرسید. مبهوت فریادها و ناله ها بود که شبان دست بر شانه اش گذاشت و گفت: این صداها از آن مردیست که همسر و فرزند خویش را از دست داده، این مرد پس از چندی جستجو در غاری بر فراز کوه ماندگار شد هر از گاهی شبها ناله هایش را میشنویم. چون در بین ما نیست همین فریادها به ما میگوید که هنوز زنده است و از این روی خوشحال میشویم که نفس میکشد. ناصر خسرو گفت: میخواهم به پیش آن مرد روم. مرد گفت: بگذار مشعلی بیاورم و او را از شیار کوه بالا برد. ناصر خسرو در آستانه غاری ژرف و در زیر نور مهتاب مردی را دید که بر تخته سنگی نشسته و با دو دست خویش صورتش را پنهان نموده بود. مرد به آن دو گفت از جان من چه میخواهید؟ بگذارید با درد خود بسوزم و بسازم. ناصر خسرو گفت: من عاشقم این عشق مرا به سفری طول دراز فرا خوانده، اگر عاشقی همراه من شو. چون در سفر گمشده خویش را باز یابی. دیدن آدمهای
بیشتر بخوانيد

تارنگار خسرو گلسرخی - پاردوکس ارد بزرگ و خسرو گلسرخی

-
تصویر
همه ما می دانیم که همیشه ارزش آدمها متفاوت بوده و هست انسانها بر اساس معیارهای مختلف دارای جایگاه و شان متفاوتی هستند . از دیرباز بسیاری از حکما و اندیشمندان در تایید و نفی این نابرابری سخن ها گفته اند . اما خسرو گلسرخی این روند را بیداد می داند و ناله سر می دهد . حتما این شعر را به یاد دارید : معلم پای تخته داد میزد صورتش از خشم گلگون بود و دستانش به زیر پوششی از گرد پنهان بود ولی آخر کلاسیها لواشک بین خود تقسیم می کردند وآن یکی در گوشه‌ای دیگر «جوانان» را ورق می زد. برای اینکه بیخود های‌و هو می کرد و با آن شور بی‌پایان تساویهای جبری را نشان می‌داد با خطی خوانا بروی تخته‌ای کز ظلمتی تاریک غمگین بود تساوی را چنین بنوشت : یک با یک برابر است از میان جمع شاگردان یکی‌برخاست همیشه یک نفر باید بپاخیزد... به آرامی سخن سر داد: تساوی اشتباهی فاحش و محض است نگاه بچه‌ها ناگه به یک سو خیره گشت و معلم مات بر جا ماند و او پرسید: اگر یک فرد انسان، واحد یک بود آیا یک با یک برابر بود؟ سکوت مده و شی بود و سوالی سخت معلم خشمگین فریاد زد آری برابر بود و او با پوزخندی گفت: اگر یک ف
بیشتر بخوانيد